Duizendeneen wil theater voor kinderen brengen vanuit een fascinatie voor de ‘vertelling’. Accenten worden gelegd op eenvoud, poëtische kracht en spelplezier. Maar de vertelling mag niet gratuit zijn, daarom proberen we, zonder belerend te willen zijn, inzichten te geven in de ingewikkeldheid van het dagelijkse leven. Sprookjes kunnen daar uiterst geschikt voor zijn, zoals

Wouter Hillaert getuigde in De Morgen:

…….In H.C. Andersens Kleine zeemeermin is dat niet anders, getuige de zeeheks en de verliefde meermin zonder stem. Maar Duizendeneen tekent daar enthousiast verzet tegen aan. Vooreerst in het kaderverhaal dat actrice Aagje Dom samen met Rudy Cleemput heeft uitgewerkt: Eva, een gepest rost meisje, vlucht weg uit de realiteit naar haar boot en haar dikke Andersen-boek. Daar spiegelt ze zich aan het lelijke eendje en het verhaal van de roodharige zeemeermin, als verzoening met haar zelfbeeld. Ze ontmoet er tussendoor ook Engel, zangeres en accordeoniste Greet Garriau (Fluxus). Samen vieren ze Eva’s verjaardag door chocoboterhammen te smeren met een sabel. Doms spelplezier en taalvinnigheid boeien een uur lang. Verrassend wordt De Zee van Andersen vooral als Dom in haar verhaal aankomt bij het punt waar de kleine zeemeermin kan kiezen om haar staart terug te krijgen. Het is een keuze tussen haar familie en haar prins, maar Eva kiest geen van de twee. Met een ‘stomme prins!’ blaast ze haar sprookje op en komt ze in het reine met haar eigen anders-zijn. “We zijn allemaal ‘Anders-en’. Ik ben mezelf.” Het is een bevestiging van de vrijgevochten Pippi Langkous in haar jonge ziel, weg van alle maatschappelijke regeltjes die sprookjes onderbouwen. Fundamenteel veranderd zet Eva aan het slot weer koers naar de werkelijkheid. Sprookjes geven blijkbaar vooral inzichten als je ze openbreekt.

(over onze vorige productie “De Zee van Andersen”)